Volltext: Gottlieb's Gedichte in Nürnberger Mundart

A) man 
Denn der if grauß. und kennt mih nob, 
Paß af! Ih Fröig din Zollner droh! 
Dis thät mih Findifh freua.“ 
„30 geih. dig fort, drauf vur der Thlir 
Sift mir dein Hund, der läft mit mir, 
Des Ander werd fid macdhyn. . ‘ 
3b fumm febo wieder in ra Stund — 
Doch glab ih, zeierfht Fummt dei Hund — 
Nau thät ih ober ladyn.“ 
Der Meßger mit fein g’wiffn Schrith 
Nehmt mitn Hund an-Sod noh mit, 
Er wahß, din mouß er hob'n. 
Deiz haut er noh a vörfft Stund, 
Dau pfeift er = und gleih Fummt der Hund, 
Deiz Jodt er’n in an Grobhn. 
Der Hund der kenntn noh röcht gout,” 
Und wos der Mekger mit ihn thout, 
Läßt fid dis Louder gfalln. 
Er läßt fid goar in Soc nei thou — 
Der Mesger bind'n vob'n zou —. 
Dan legt er wii a Baln. 
Der hebkn ober biz gleih af, - 
Und legen af fei AcdhHf’L naf. 
Und föngt oh zon marfehdiern. . 
Er will ban Zollner gfhwind verbei, 
Doch der fchreit wir a Närr’fcher gleih: 
„Ihn mouß ih vifatdiern !“
	        
Waiting...

Nutzerhinweis

Sehr geehrte Benutzerin, sehr geehrter Benutzer,

aufgrund der aktuellen Entwicklungen in der Webtechnologie, die im Goobi viewer verwendet wird, unterstützt die Software den von Ihnen verwendeten Browser nicht mehr.

Bitte benutzen Sie einen der folgenden Browser, um diese Seite korrekt darstellen zu können.

Vielen Dank für Ihr Verständnis.