*
*
156 —
Bin nau zon an Goldschmied kumma,
Hob' mi dau nit lang verweilt,
Hob' bald wider Abschied g'numma,
Wall i den nit röcht hob' g'feilt.
Hob'n s' mi an Boder göb'n, —
Und wos koh denn ih derfür,
Daß i koh ka Blout nit sög'n? —
Der haut g'sagt: Hiz glei marschier'!
Wenn dös Ding su fort wörd währ'n,
Sagt mei Vormund, nau geiht's gout!
J will doch ner seha gern,
Wos der Kerl treib'n thout.
An Kanditer“*) thou' i wiss'n,
Und i glab', der nehmt di oh.
Hob' i denkt, dau göb's an Biss'n,
Wou mer wos versouch'n koh.
Und zo den bin i nau kumma,
Und i glab', i wär' no dort;
Der haut mi scho selber g'numma,
Haut mi wider g'wies'n fort
Und haut g'sagt, in etli Monet
Wäret' er an armer Moh,
Denn bis i röcht ei dau g'wohnet',
Fresset' i ihn oarm scho.
Ban an Schreiber aff an Stödtla
Bin i g'wöst Incipient;
Dös göb' scho allah a Blötla,
Wos i dau derziehl'n könnt'.
J häit' mir a Händ weckg'schrieb'n,
Und nit halb genoug copiert;
«xP Conditor.