* * 156 — Bin nau zon an Goldschmied kumma, Hob' mi dau nit lang verweilt, Hob' bald wider Abschied g'numma, Wall i den nit röcht hob' g'feilt. Hob'n s' mi an Boder göb'n, — Und wos koh denn ih derfür, Daß i koh ka Blout nit sög'n? — Der haut g'sagt: Hiz glei marschier'! Wenn dös Ding su fort wörd währ'n, Sagt mei Vormund, nau geiht's gout! J will doch ner seha gern, Wos der Kerl treib'n thout. An Kanditer“*) thou' i wiss'n, Und i glab', der nehmt di oh. Hob' i denkt, dau göb's an Biss'n, Wou mer wos versouch'n koh. Und zo den bin i nau kumma, Und i glab', i wär' no dort; Der haut mi scho selber g'numma, Haut mi wider g'wies'n fort Und haut g'sagt, in etli Monet Wäret' er an armer Moh, Denn bis i röcht ei dau g'wohnet', Fresset' i ihn oarm scho. Ban an Schreiber aff an Stödtla Bin i g'wöst Incipient; Dös göb' scho allah a Blötla, Wos i dau derziehl'n könnt'. J häit' mir a Händ weckg'schrieb'n, Und nit halb genoug copiert; «xP Conditor.