— 174 — 
Waß i sunst nix, als Löib's und Gout's, 
Sie senn halt su — wöi s' senn; 
Und su senn s' scho mei Lebta g'wöst, 
Vur taused Jauhr'n scho, 
Zaufärti und verlöibt a weng, 
Und su senn s' öiza no. 
— 
Des Madla häit' a herrlis G'sicht, 
Ner 's Hau'r, dös verstellt's; 
Es henkt bis über d' Aug'n roh, 
Und grod den Herr'n g'fällt's. 
Ir sicht halt ober grod asu, 
Weit henkt sei Hau'r roh; 
Sie häiern oft von Geig'n nirx, 
Sie tanz'n ober doh. 
Dau wundert mancher junger Herr, 
Daß Alles aff ihn schaut; 
Er sicht jo wöi a Herkules, 
Ner föhlt die Löiw'nhaut. 
An Prüg'l häit' er grod su grauß, 
Röcht dick mit all'n Fleiß; 
Er glabt jo g'wieß, mer förcht't si nau? 
Dös ober wär' wos Neu's. 
Und wenn a Madla gern tanzt, 
Is's ah ka Neuigkeit, 
Mer haut jo scho mei Lebta tanzt, 
Scho in der öltst'n Zeit; 
Daß ober d' Schouh su theuer senn, 
Dös is a Neuigkeit, — 
Drum tanz'n s' ober longsam öiz, 
Su örber und su g'scheit.