— 200 —
Sunft'n Hob'n f g'funge, — Lecut’,
Mer Haut fi aff’$ Störb'n g’jreut!
iz wörd Un der Kupf ganz dumm
ld der Zaudt', der mend’t fi um.
Wenn £ nohHrutfh’, — „SGouta Macht!“
Waß | doch, daß Muncher jagt.
Macht fa fauer’S SG’ficht derzou,
Meynyn 1 euch nit dank’ how.
Zünd’t nau euri Pfeifn oh;
Feder dampf fu gout er Koh,
Blauft mern Rauch in’3 Grob röcht nei, —
Diz DES adikt’ nau a’flchof’n fe.
Und fummt ihr ir Wörthshans zanımı,
Hocdckt, und möißt doch endli Hamm,
Waß I g'vieh, ihr fagt dernau,
Wär’ Dix unfer Alter dau!
Der i$ g’hockt bis Mitternacht,
Und doch Haut er immer g jagt:
„SS waß, daß U’8 no verried'!“
Obder aanaa i$ er niet.
38 er ap’n WörthHshaus raus,
Daut er g’fagt: „No, wit fiht’S aus?
Wörd [ho Feierabend g'macht?
YWiiht’r denn fa Ireina Nucht ?“
Wauh’r 18’8, dö8 Haut mi g’freut,
Dau haut mi fa Wög nit g'reunt, —
Bon der Hinunelslattern raus,
Und nau no in’8s Störchla naus.
Wall £ nimmer hHoc’n koh,
Hang’ L Siz des Lieg'n oh; —
Münner, ’$ i8 a woahra Pracht,
Su a lanaa, freia Nacht!