— M 
158 — 
„Vielleicht af d' Letzt nu prell'n? — 
„A suh an Schlack'n brauchet ih 
„Dau zon an Suh, verdammt bin ih, 
„Ihn thät ih gleih dertret'n!“ — 
„„Wos? Er haßt mih an Schlack'n Er?““ 
Sagt d'raf der Suh; „„Er Lümm'l, 
„„Ihn möcht' ih zon an Voater hob'n, — 
„„An suh an oalt'n Schimm'l!““ —— 
Vur lauter Rausch koh kaner steih, 
Ditz raff'n s' goar nu alli zwöi, — 
Patsch! — lieg'n s' af der Erd'n. 
Und raff'n wöi die routh'n Hund, 
Sie hob'n si ganz verbiss'n. 
Die West'n und die Schmieß döi hob'n s' 
Von Leib anander g'riss'n, 
In Voater hob'n s' z'eirscht raus, 
Und nau in Suh, den werf'n s' naus, 
Der häit es G'nick bal' broch'n. 
In ander'n Tog, dau thenne s' nau 
Ihr Lad anander klog'n. 
„Du wennst wär'st gestern ba mer g'west!“ 
Thout z'eirscht der Voater sog'n. 
„Ih hoh Dir an herg'stoch'n schöi, 
„Den werd es Hetz'n g'wieß vergeih'. — 
„Mih dauert ner mei West'n“. 
„„Und ih““, fängt nau der Suh d'raf oh, 
„„Ih hoh An' oarndli beut'lt. 
„„Der haut si goar für Ihn ausgeb'n, 
„„Den hoh ih 'n G'spoaß vereit'lt. 
„„Mih dauert ner mei neua Schmieß, 
„„Den haut der Tropf mir af an Rieß 
„„Von Körper runter g'riss'n.“! —