— 216 — 
Diz kumma etli schöini Tog'; 
Wer häit' denn dös vermouth't, 
Daß's no amaul su gräuli schneit 
Und wider g'fröiern thout? 
Mir senn jo nit in Grönland drinn; 
Wos braucht's denn nau dös Eis? 
zäist' ner goar weißi Bär'n g'schickt, 
Dös ober wär' wos Neu's! 
Denn Elephant'n hob'mer jo 
Asu scho g'hatt'n höi, 
Und meih'r fremdi Thöier no; 
Döi haut mer grod mit Möih 
No g'rett't, daß s' nit derfrur'n senn. 
Wos thöt' denn nau der Moh, 
Wenn an's dervoh derfrur'n wär'? 
Du zohlest jo nix droh. 
Und, horch, öiz in Vertraua no: 
Waßt', wos mer von der sagt? 
Du bist a dummer Winter g'wöst 
Und haust's verkeih'rt g'macht. 
In Ländern, wou's röcht kolt soll sei, 
Haut's z'eierst weng bedeut't, 
Und wou mer on kan Winter denkt, 
Haut's g'frur'n g'noug und g'schneit. 
Du haust jo nix als Schod'n g'macht; 
In Welschland ober goar: 
Oliv'n⸗, Citeronabam 
Und all döi gouta Woar, 
Döi haust' mit aller G'walt verdörbt; 
Mer denkt jo dort nit droh, 
In Ländern, wou mer nit amaul 
A Stub'n wärma koh. 
Und öiz ner nu an anis Wurt, 
Dau denkt mer ah no droh, —