264 
Vinceslao Linco fidelis filius Io. de Staupite, Christi 
zervus. 
Salutem cum sui commendatione. Repleta est terra 
nostra Martiniunis rumoribus et oculi nostri xsuspendun- 
tur, exspectanteês, utra vincet, potentia an véritas? sed 
ad nos quoque rugitus léonis pervenit, quaeérit, quem 
devoret. Injunctum est siquidoem Revérendissimo Cardi- 
uali), ut me cogat asserere, quod Mortini articuli sint 
respective haeretici, erronei et offensivi piarum aurium, 
abnegareque éosdem coram notario et testibus. Sed 
quia, quae non asserui, revocare non valeam neque ab- 
negare, quae mea non sunt, supplicavi Domino Cardinali, 
Juantumvis me eéexcusatum reddat. Quid futurum sit jam, 
non constat mili. Haec de iis, quae me contingunt, ad 
patrem scripsisse sufficiat, uno duntaxat adjecto. Vide- 
bar abundantius frui pace eét supervenit perplexa ista 
tentatio. Volare non valeo, quia neque doctrina nec 
vitae sanctimonia fulgeo: veruntamen veritatem deéserere 
summum nefas existimo. Calicem igitur salutaris acei- 
piam et nomen Domini invocabho. Et tua Reveérenda 
Paternitas adsit mihi consilio et auxilio. Martinus ardua 
coepit et magno spiritu, divinitus illuminatus, facit: ego 
autem balbutio et parvulus, lacte opus habens. Valeéat 
tua Rever. Paternitas et nos zum finstern Stern in eulo 
mundi ne deseras. Salutant te concaptivi mei, Patres 
Mauverꝰ) et Besslerꝰ) cupientes vidére faciem R. V. P. et 
i NMatthaus Lang. Vgl. Kolde, Die deutsche Aug.-Congreg. 
und Joh. v. Staupitz, Gotha 1879. 8. 329 ff. 334 5. 
2) Georg Maur. Siehe über ihn Kolde, die dtsch. Aug. Cong. 
8. 2183. 236. 
3) Irrtümlich legt verpoorten ihm den Vornamen „Géorgius“ 
zu. Er heisst Nikolaus Besler. Die Angabe Ver poortens, dass