— 218 —
Des Freffn IS day nit droh fHuld,
Baleib, dös dürf Mit fei;
Denn daß er für drei and'ri ikt,
Dis g'fteiht er Kan nit et.
Nau zwickt’s und drückt’s'n oder g’'fcheit,
(Er jeijzt: Bakt af, ihr Löib’n Leut’,
<& wer in Dhjiana mady'n.
Mein’n Nacdhbern haut der Arac brennt,
68 iS nix anderft’S q'wöfn,
S’Ihwink macht der Moh {ei Teftament
Und jagt: F bin verlöfn;
Die Cholera derfkratfcht ut q'iwieß,
G8 git mer alli Triet’ an NRieß,
Der Kupf, der möcht’ mer z'{brinana.
Der dort, der finnt ir ganz'n Zog
Und figt vur der Lardkart'n
Und pakt, bis daß die Zeitung Iummt,
(Er foh’8 gvar nit derwart'n.
Sn Alt’nburg foll |” Siz fcho fei,
S’ihwink {tedt er dort a Hüftla nei,
18 wenn er |’ Fönut’ odhbeft’ht.
An Andrer FHöibt jei Hauchzet af
Und fagt: Ba dera Zeit
F8’8 gfährli zmwander in an Bett,
Und z’maul für jungi Leut’.
Derwifjcht die Cholera in Mod,
Sır hängt der | feiner Frau glei oh
Und aunma’vend’t 18’8 des Nämli.
MN Wittwer fagt zu feiner Mad:
Hair’ S’! mit Ihr 18’8 nit richt,
Sie übergit fi alli Strach,
Die Cholera iS fHüchti;
Sie haut | on End’ und waß’s qvar niet?
Dach! fagt die Mad, iS dis a O’ricd,
Nay Aäit‘ i P halt von Shnen.