206 —
Wenn i aß Ihn an Stuk Hit’ qa'nıncht
Und It’ des Faifch draf g’haut,
Sır wett’ i, wos Er wett’n will,
Ra Menidh häit‘ Xhır oha’ichant.
Und ho i glei fan Sammetruk,
Su bin i doch nit [chlechter :
Er i8 doch ner a Moh von Hulz,
Gh ober bin a techter.“
Der hölzerne Kragen.
Yon granß’n Städt'n wemmer (öft,
Mer thout ganz ftana ftöih!
Wo5’S dort für Zour'n göh'n thout,
Su was wenn möäret Göt.
In aner fottn grauf'n Stadt,
Daun is a Madla g’wörn,
Sie haut nix gürbet’t, Haut nix thon),
18 arnd’ ner Blicher als u.
Sie wohnt on Mark in fhönftn Haus,
Der BZinft koft’t fo a Güld,
Sie ipt und irinkt derbei nit {chlecht,
Der Stoat haut ah nit a Föhlt.
Sit wi a neun Mudi hmmt
Bon Lond’n und Paris,
Sır Haut fie’S glei, eS teiht ra aunt,
Dias 18 amaul fcho. a’mieR.