205 —
Alte Bekanutfchaft.
Wenn 78 an a bifla befjer geiht
On G6öld und on der Cihr,
You tröct er glei die Mof’n 3'hauch,
Semut fan Bekannt'n meihr.
Er mant fo, vur jein'n Sammetruf,
Dan uou’ mer ner fir Fröichn,
Ulrd ficht ev an erft freundli oh,
You mon mer fi avar bbian,
X Bauer figt in Nörchaftonhl,
Grod' i8 die Priedi aus,
Und on der Kürchathlir, au fteiht
Der heilt Nitolaus.
Seit Maunt’l 18 von Sanımet g’wöht,
(Er jtruzt ner ju von Guld,
Die Schonh, dat jenn mit Perla g’itickt,
lit allö'n Qöder a’'luhlt.
Und Mlli India |” vur ihn Hie
Und thenna 5’ Hab'n 1oh
Und machn Kumplament’n 1107,
Su avut a Sebder oh.
Natlirkt dankt ev hun nit,‘
(Er i8 von Hulz jo ner;
Der Bauer ficht dis Dina miet ob,
Diz geiht ev ober her.
Und fagt: „D thoum Er nit Ju die,
Viei Löiber Nikolaus,
S fenn’ Ihn al8S an Zwet{chker: Bam
Ihu ir mein Gart’'ır draus.