— 118 —
Der Zeufl vder und fer Fran,
Dii Iadyn in die Fauft:
Dein’n Brouder, jagt er, hob’ i hHeunt
Die Platt'n tücht! g’ lauft;
Der Fummt dau mit fein’n ganz'n Schwoarnm,
Dit Rafj’, Dil frefjet' An jo oarın,
Yır Sott’n niou ner ratt' In.
Der hätt‘ mir dan zor Dankbarkeit
Dei bikla Göld vbhg'nunına ;
Der Schwauger Haut fi oder bremut,
Er haut fein Mafter g'fumnuna,
Sang’ Auer mit’n Teufl oh:
Wii ih die Kart’l pad’n Evh,
Su fob’8 amaul ficho KRaner.
3 wollt’, der Teufl Iöbet’ no,
Den wäret’ mer’S 5iz weifn:
Dan waß i Sbieler, dii an Taud
Und ah an Zeufl b'Jheiß’n.
WosS macdh'n fi die Lent’ dan draus,
Mer lacht in Taud und Teufl aus:
Diz fIereibt mer Dachtzehundert.
Der alte Bürger an feinen Sohn.
Noch „Sohn, da haft Du meinen Speer“)
„Ourla, dau Hauft” mei DMunnttur!
Yeunt humnft’ unter’S Qaffer- Chur,
Seß’ dan mein Bredladher af,
Steck’ zeirft di Cocard’n draft.
Sied)y den Eih'ınruk röcdt vh:
Sufz’t Jauh’r Hob' iı diza droh,
Mi Yauh'r, — 1w08 haut dö8 g'fjhad't? —-
Ovb’ i drin mei Brändla a’hat.