— 115 —
Der Zeuf’f bringt die Pfeifn her,
Diz geiht des Kauch'n oh,
Nau fraugt er glei in Schvuauger Zand,
DD er Bifet'n oh?
X glab’8, fagt der, vied” nit afın
Dis fon I befjer als wöt du;
Yilirc theuzna’'8 um au RAreuzer.
Dig fanga di zwöl zfart'In oD,
Die Weiber thenna riekn,
Die Taudi fagt: Mei Bürbala,
Dii Foh {ho rücht {hat ftichn.
Daun zöigt die Teufli d’ Wofn naf
lud fagt: Dan Halt’ i nit viel draf,
JRei Madla lerut des Koch.
Die Züidla vafn drauk’n vum
Und fpiel’u mit’n Zeuf ln
Der Fangets und der Blindermuns,
Und Lörma zon Berzweifh;
Die Taudi wiehrt: Schreit nit af!
Du bift der Deraft', du Kopf’l du,
Dir Ichreift wii a Zohbrecher!
X Leufl fängt Diz 3’heuln oh
lud fagt: Daun mog € ninumer,
M Hüftla Haut der Mufi Taud,
Er piekt und fticht An immer;
& Itechet’n [do ah, allah,
Du denen i$ jo nix als Bah,
Düi mvaq der Yeuf’l ftechn!
Mit ahınaul fährt der alt’ Taud af
Und jagt: Dur thouft mi D’{heifn !
Du fagit iz dan an Neunzker oh,
Dein Kun) aoußt mer weifn,
Der Teufl fagt: Zhou 5’ Mug'n af!
Diz macht der Dchs au {Hlecht'n Kaf,
YNayu {aat er, er wird bin.