194 — 
Master: (Immer noch ängstlich) 
Haust recht, geih on Dei Aerbet öitz, 
Sunst thout heunt goar nirx g'scheg'n. 
Ih geih' a wen'g vur 's Frauathur, 
Mouh döi Kanona seg'n. 
Beih' Er halt fei nit goar z'g'nau hih, 
Doamit 'n nix passöiert; 
Sunst haßt 's am End', ih woar droh schuld 
Wenn Er a Bah verlöiert! 
Mer haut scho des Exemp'l g'hat, 
Ih hoh 's amoal wou g'les'n, 
Daß suh a Ding louß ganga is' 
Und is' nit g'lod'n g'wes'n. 
Master: Na, ih geih nei in d'Eis'nboh, 
Dau koh ih g'rod' naf seg'n. 
Und trink' a Mäißla Böier dort, 
Dau werd mer wuhl nix g'scheg'n. (ab) 
1. Scene. 
Jung. 
Jung: 
(Allein) 
Mei Master zittert wöi a Hos', 
Den schreck'n die Kanona, 
Und mir is' goar nit bang dervur, 
Ih könnt' in aner wohna. 
Ditz will ih on mei Aerbet geih 
Und will a Bissla schaff'n, 
Und wenn ih Feieroab'nd hoh 
Nau thou ih wider raff'n! (ab)