— 191 — 
Tasft, 
Jettto 
91 
s'n, 
Hett, 
n dau 
—ng 
N. 
aul 
g'stelt 
aus. 
Vell, 
uh spot! 
D] M. 
W 
O, 
Ii, 
Ih nehm' Dih sunst ban Ouhr! 
Dei Moutter is' banoah' scho oalt, 
A—— 
Jung: Mei' Tanta, hoh ih sog'n woll'n, 
Ih hoh mih ner versproch'n. 
Noch heftiger) 
Döi is' jo eirscht begroab'n wur'n! 
Senn kam nu vöier Woch'n. 
Jung: 
(ängstlich stellend) 
Der Master macht mih ganz konfus, — 
Mei Hausfrau wollt' ih sog'n 
Und durch döi Dummheit hoh ih nau, 
Mei' ganza Noacht vertrog'n. 
Master: Wos haust denn Du derbei nau thou? — 
Wallst haust an suh an Lärma? 
Ih hoh des Feuer schür'n möih'n 
Hoh möiß'n 's Wasser wärma. 
Nau hob'n s' mih nauch der Amm' fort g'schickt, 
Döi hoh ih nit gleih troff'n, 
Dau bin ih fast bis Mitternoacht 
Nauch dera Frau rumg'loff'n. 
Suh wenn 's ban Kindbettkumma geiht, 
Dau sollt' 's an doch verdröiß'n. 
Ih wenn in 's Kindbett kumma möißt', 
Ih thät mih gleih derschöiß'n. 
Master: Halt 's Maul! Geih on Dei Aerbet öitz, 
Denn Du steckst vuller Löig'n, 
Und wennst D' mer wider raff'n thoust, 
Nau will ih Dih scho kröig'n. 
Nau hau' ih Dir in Buck'l vull, 
Du werst nau on mih denk'n. 
An suh an Schlack'n, wöi Du bist, 
Den sollet mer gleih henk'n. (ab) 
04