— 
—E 
M- 
— 8 
— 
ditz foahr'n s' suh a gouta Waal 
Nau thenner 's wider sog'n: 
„Doucement, Monsieur, doucoment un peu.*) 
Und woll'n roh von Wog'n. 
„„Wui, buckr!““ schreit der Hoans'l draf, 
Und führt als hait er g'stuhl'n. 
Ditz ober reißt 'n Aner z'ruck 
Und thout 'n g'scheid versuhl'n. 
——— 
Umd 
„O 
Al 
„PMe 
„J 
I 
Und suh haut dös „„Wui, buckr!““ den 
An Bünd'!l Schlieg eihtrog'n, 
Doß er si' af sein Wog'n haut 
Vur Schmerz'n zamma bug'n. 
Su oft döi hob'n a Wurt ner g'sagt, 
Thout er döi Wörter schreia. 
—A 
Als wöi an Stuckfisch bläua. 
P. 
s 
Ur 
Dau denkt der Hoans: No on döi Tur 
Will ih meiletta denk'n, 
Ih foahrert kan Franzus'n meihr, 
Und wenn s' mih gleih afhenk'n. 
4 
Ih koh den welsch'n Loudern doch 
Ka bess'ra Antwurt geb'n. 
Und suh mißhandel'n mih döi Kerl, 
No, dau verdröißt an 's Leb'n. — 
No endli' haut sei' Nouth a End' 
Er thout sunst nix verlanga. 
Und wöi er ham kummt, fraug'n s''n gleih: 
„No Hoans, wöi is Der ganga?“ 
*) Langsam, ein wenig langsam!