— 176 — 
Döi Wörscht in Trümmer schneid'n 
Af amoal macht der Moh a G'sicht 
Mer haut halt denkt, er haut die Gicht. 
Ditz suh wos, löibi, gouti Leut', 
Ah suh wos mouh mer seg'n! 
Denn statt der Wörscht senn in Papöier 
Zwöi Tannazapf'n g'leg'n! 
Döi steck'n in a Bloutwurschtdoaarm, — 
Ihn werd 's vur Schreck'n koalt und woarm. 
Mer denkt der Schlog, der haut 'n g'röih ert 
Er koh ka Wurt nit sog'n. 
Und Alles schreit: „go dena Wörscht 
„Dau g'höiert a Ruß'nmog'n. 
„Dös is' a schöiner Bloutwurschtschmaus, 
„Beiß Er si ner kan Zoh droh aus!“ 
Und alli lach'n s' wöi nit g'scheid, 
Doch der thout nix als flouch'n. 
A Jeder sagt: „Lauß' Er uns doch 
„Döi gout'n Wörscht' versouch'n. 
„Uns freut 's ner, daß der Bauersmoh 
„An G'scheid'n doch haut g'föihert oh!“ — 
Döi G'schicht iss' nau verrauth'n wur'n, 
Dös läßt si jo leicht denk'n. 
Der Moh der haut an Zurn g'hat 
Er möcht' si gleih derhenk'n, 
Daß er dau vo den Bauernschroll'n 
Statt Wörscht haut Zitz'n fress'n soll'n.