Preisliches (Ausstellung). 
Wos mer öiz mouß Alles häiern, 
Glabt ka Mensch an niet, 
Leider häiert mer nit viel G'scheiti, 
g'manst häierst a dumm's G'ried. 
Neuli is mer oartli ganga 
In an Wörthshaus d'rinn. 
Wou i, wall der Dorscht mi plaugt haut, 
G'schwink neiganga bin. 
J sitz dort'n, denk' on goar nix, 
diza kumma Zwöi, 
B'stell'n si a Flasch'n Schampers 
Mit an Mords-Bruhöi. 
Wenn si Aner su wos ohfremmt, 
Werd er glei bedbint, 
Wall der Wierth ba sott'n Sach'n 
Asschöins Göld verdbint. 
Also fanga s' oh zon Trink'n, 
Und der Ah, der schreit: 
Die Preisrichter soll'n löb'n, 
Döi senn g'scheiti Leut'! 
Sagt der Ander': Ja dös glab'» i, 
J hob' g'wundert mih, 
Wöi daß döi mei G'schäft verstenna, 
Besser bald wöi ih. 
— 
— 
33 
—0