Mei Antiquoar haut hamli g'lacht 
Und haut a pfiffis G'sicht hieg'macht, 
Nau sagt er: „Ja, mei löiber Herr, 
An Aunszis göb' i dau nit her. 
Dös is a Grupp'n, z'reiß i döi, 
Dös wär' a Dummheit, döi wär' schöi, 
Döi fünf Figürla, glab'n S' mir, 
Döi stell'n die fünf Sinna vür. 
Dreitaused Gülda kost'n s' z'samm, 
Su theuer hob i s' selber hamm, 
Und göb' i Ana her dervo, 
Is on die Andern nix meih'r droh.“ 
Mei Engaländer läßt nit nauch. 
Göld haut er ah, dös is ka Fraug', 
Er sagt, daß er ner Ana braucht, 
Und daß 'n grod die mittler' taugt. 
Der Autiquoar, der mant aff d' Letzt: 
„Wöi Sie, haut mih nu Kaner g'hetzt, 
Wenn S' taused Gülda zohl'n glei', 
Nau wick'l i se meintwög'n ei.“ 
Der zohlt's und freut si wöina Bär, 
Er denkt g'wieß, daß er b'schiss'n wär'? 
Mei Antiquoar lacht, dös is g'scheit, 
Es git halt doch no — gouti Leut'.