— —
138
òoò
44. Der kluge Stadur.
Moh beles'n und derfoahr'n,
K Er wohnt on Hulzmark draus,
Der haut an recht'n g'scheidt'n Stoarn
Scho länga in sein Haus;
Die Flüg'l woarn na all zwa g'tutzt,
Er woar ganz zoahm ahfzug'n;
Haut 'naus zon offna Fensta gutzt
Und is ganz frei rumg'flug'n. —
Sei besta Freundi woar die Katz',
Döi Freundschaft kröigt ka Cuch!
Er b'handlt sie als wöi sein Schatz,
Sie fress'n as an Crug. —
Wenn er ihr af'm Buckl hupft,
Spitzt blaus die Katz af d' Häih,
Nau haut s' 'n mit die Pfäitschla g'stupft;
KRahns thout in Undern wäihl — —
Doch haut in Haus a Jed's ös gräißt',
Oes schöinst' Vergnöig'n dau droh:
Den Stärla woar die Zunga g'läist,
Daß Allers plaudern kohl!
Is nau su in der Stuben 'rum kratscht
Und woar vo Wos die Ried', n
Nau haut's a jedes Wurt nauch gatscht,
Ba jed'n Dröck reds miet!
Dau haut der Stoar su deutli gred,
Weöis halt a Mensch ner koh
Wers häiert sagt: „Ih mach' a Wett'
„Der stammt vo Menschna ohl“ —