113 
Vn äôäæA 
Herscht hout der nu sei Apfelweih 
In“s Wasserfläschla bracht 
Und Ahner gäith zon Paul öitz nei, 
Sagt heuchlerisch: „Sout Nacht!“ — 
Denn on an Seidla, hob'ns gmacht aus, 
Werd si wou anderscht g'stärkt, 
Drum schleichn s' er si leis hint'n naus, 
Daß jo der Paul nix merkt! — 
αα 
Und drauß'n thenna s nuamohl lubin 
Dös Böier und in Weihl — — 
Oes Bärbala schaut roh vo ubn 
Déi sagt's in Paul ah glei. 
Der hout halt nau an grauß'n Zurn, 
Wei er dös haut derfoahrn 
Und daß déi heunt in weiß'n Thurn 
Blaus bis halb Swölfa woarn. 
Doch siecht mer, daß die Strauf ah glei 
Der bäis'n Choat nauch zöigt: 
Döi hob'n, wou s' nau senn käihert eih, 
A Fläschlasböier kröigt! 
Und daß dös woar nit grod ös Best' 
Dös merk'n döi vöier Leut: 
's is wärkli warm und sauer g'weß! 
Sie hob'n si all draf g'schpeit! —