— 138 —
Wenn’8s An fho ner von mweitn däucht,
€3 i3 Ans fronk a weng,
Dau [öfft glei die. Halb’ Nachberfhaft
Und wörd des Haus |Iho zZ eng.
Wenn eierft gqoar Anz ftörb’n thSf’,
— Daß fi dis nit ereigt! —
Dau blieb” IHo goar Ia Men]dh in Haus,
Qief AMeS mit der Leicht.
Die Weiber hob’n dau kan Neid,
Wenn Ana fHöiner 15;
Und wenn fi Ana fHsiner pußgk,
Srod nau bewunder'n fie 1];
Und niet, wenn dii in Rüd’n wend't,
Daß’3 drüber her nau geiht,
Und rvidht’n | aus nit ihr'n Staat,
Als wenn fie’8S a’ftuhl’n Häit.
Wenn An a gäher Zoufall tIrifft
Und braucht a S’fälligkfeit,
Dau b'finnt mer fi fan Aug nblid,
Wer An a Söld g’IHwinfk- Leiht:
Mer geiht zon nächft'n Nachbern hie,
Die manft'n jenn jo reich, —
Und fagt, wöi viel mer hHob’'n will,
Sit’s An.a Jeder aleich.
Bon Ciferjucht, dau waß mer nir,
€ denkt Ia Menidh nit drodh:
Der MohH geiht ohne Frau fein Gang,
Die Frau geiht ohne Moh;
Und wenn fi An’8S vergefl’n follt”,
So i8 des Ander a’icheit,