— 138 — Wenn’8s An fho ner von mweitn däucht, €3 i3 Ans fronk a weng, Dau [öfft glei die. Halb’ Nachberfhaft Und wörd des Haus |Iho zZ eng. Wenn eierft gqoar Anz ftörb’n thSf’, — Daß fi dis nit ereigt! — Dau blieb” IHo goar Ia Men]dh in Haus, Qief AMeS mit der Leicht. Die Weiber hob’n dau kan Neid, Wenn Ana fHöiner 15; Und wenn fi Ana fHsiner pußgk, Srod nau bewunder'n fie 1]; Und niet, wenn dii in Rüd’n wend't, Daß’3 drüber her nau geiht, Und rvidht’n | aus nit ihr'n Staat, Als wenn fie’8S a’ftuhl’n Häit. Wenn An a gäher Zoufall tIrifft Und braucht a S’fälligkfeit, Dau b'finnt mer fi fan Aug nblid, Wer An a Söld g’IHwinfk- Leiht: Mer geiht zon nächft'n Nachbern hie, Die manft'n jenn jo reich, — Und fagt, wöi viel mer hHob’'n will, Sit’s An.a Jeder aleich. Bon Ciferjucht, dau waß mer nir, € denkt Ia Menidh nit drodh: Der MohH geiht ohne Frau fein Gang, Die Frau geiht ohne Moh; Und wenn fi An’8S vergefl’n follt”, So i8 des Ander a’icheit,