— 106 —
Um {u wos, mana 1’, Ioh mer jo
NM fu an SG’jpaß mit feha oh.
Sie Jog’n, wenn er |’ wider braucht,
Und mant, daß grod döi G’felfchaft taugt,
So dörf er fi verlauß’n draf,
Sie mart’n herzli gern af.
der durfkige Yauer.
Dis, wos an Menfjch'n g’'luft’n ihout,
DHS, jagt mer, i3 fei Spei8; '
Und wenn’s An dörft’t und wenn er trinkt,
Dis {3 jo goar nix Neu’8:
Und Mandjer haut fan Appetit;
Frißt, wenn mer’8 hob’n mog;
Und Mandher fagt, eS dörft’t ’n niet,
Saft doch oft mand’n Tog.
Cu 13 amaul a Bauer g’wöflt,
Den hHaut’S [ho dörft’t, den Moh;
Den Haut mer mand’n [öib’n Tog
In Wörthshaus troff’n oh.
Ka Nerbet hHaut’n g’hindert leicht, —
Er Haut fo. nit viel thou,
Haut g’'Jagt: drum hob’ i meint Leut”,
Dit Irdig'n Koft und Loub.
3on Unglücd mouß des Wörthshaus grod,
Sleih on fein Gaus obftdih,