*
*
/
Hob' denkt, i lach' mi halmi taudt
Wos dau a Jeder g'sög'n haut.
Dau schreit der Ah: Mir is a Fuchs
Fast g'wös'n vur der Nos'n!
Der Ander sagt: Mir ah a Fuchs!
Mir, sagt der Dritt', zwöi Hos'n!
Und mir a Buk, zwou Gaß' derzou,
Su wauh'r als i löb'n thou'!
Und Aner, — wer er g'wös'n is,
J koh mi nimmer b'sinna, —
Den kummt der Fuchs grod röcht zon Schuß,
Der koh sei Glos nit finna;
Er haut's wuhl endli g'fund'n nau,
Der Fuchs is ober nimmer dau.
Lang is scho g'wöst Mittog verbei,
J bin nit länger blieb'n;
Sie ober hob'n länger no
Drei ganzi Stund no, trieb'n,
Und hob'n vöier Fuchs'n no,
Nit g'schoss'n, ober troff'n oh.
Wöi s' kumma senn, haut Aner g'sagt.
— A Herr, i thou'n kenna,
Waß ober halt niet, wöi er haßt,
Und kona ah niet nenna: —
Na, su wos häit' i doch nit glabt!
Heunt hob'n mer's ober röcht dertappt!
Es senn doch sechzi Schütz'n g'wöst,
— Sollt' An, mei Seil, verdröiß'n! —
Döi sög'n heunt sechs Fuchs'n zamm,
Und Kaner koh kan schöiß'n!
Dau hob'mer biz all' unser Woar, —
Fünf Hos'n, und derbei is's goar.