— 
323 — 
Und wöi er sicht, daß's goar nit geiht, 
Und daß er goar nit koh, 
—AR 
Und flöigt öiz ganz dervoh. 
diz denk' i: Wöi's den Köfer geiht, 
Su thout's dir selber göih, 
Der haut doch gleiwuhl meih'r Föiß', 
Du ober haust ner zwöi. 
Du kröichst scho rum su langa Zeit 
Die Läng und in die Quer, 
Und kummst döstwög'n doch nit weit, 
Und wörst aff d' Letzt wöi der: 
Wennst' lang genoug dau in den Gros 
Bist kroch'n, haust nit g'wüßt, um wos, 
So wörst', nauch Sorg'n, Möih und Streit, 
Fortflöig'n in die Eiwigkeit. 
5 breitet. 
—N 
— 
—— 
—7 
— * 
—— 
* 
— 
* 
— * 
—— 
— 
5** 
— 
— 7 —— 
* 
** 
— 
— 5 
—— 
—— 
— 
—e 
— 
* 
75 — 
3 
** 
— *5* 
— 
— 
* 
— 
3