— 292 —
Jude.
Einundsechzig, das geb' ih.
(Es kommt eine Maunsperson.)
Herr C.
Er haut röcht, dös git a Jeder,
Dreiundsechzig mouß er schreia!
Käuflin F.
Weiber! secht, dau habt'r'n öiz!
Käuflin B.
No, der thout An allzeit freua.
Herr CE.
Su, mei Seil! i glab' scho goar
Ihr thät't mi nit gern sög'n?
Käuflin A.
Worum niet? Sie senn jo schöi,
Kon jo goar nix Schöiners göb'n.
Herr C.
Horcht, döi Woar, döi laßt der Frau,
Sunst'n macht ihr s' wärli bassi.
Käuflin B.
Schöiner Moh, i kaf' doch wos;
Er kaft nix, waß Gott! dös waß i.
Heltin.
Vur den Leut'n all'n zamm,
Dau sollt' An scho Gott bewoahr'n!
Is dös nit a G'schnater dau,
Daß mer goar nit fort koh foahr'n!
Vöi'rasechzk zon eirst'nmaul!
Schweigt doch, daß i ried'n häier'!
Vöi'rasechzk zon zweit'nmaul!
Herr C.
Klopf' s' ner Frau, sie kröigt nit meih'r.