79 — 
Dau hob' i aff'n Land dernau 
No kröigt a Kantorat; 
Dort haut mei gottlaus bäisa G'ma 
Mi und die Pfarrersmad 
Unschuldi in a Nauchried“) bracht, 
Und haut nit eih'r g'rouht, 
Als bis mer mi, ganz unverschuld't, 
Der Stell' entsetz'n thout.“ 
diz hob'n Ah die Achs'l zuckt, 
Und Ani hob'n g'lacht, 
Und Ani hob'n: Dös is oarg! 
Ei, ei, Herr Kanter! g'sagt; 
Und Ani stenna af von Tiesch, 
Wall's Wöter is su schöi; 
Und wall s' öiz grod a Dutz'nd senn 
So läßt mer s' halt su göih. 
AJeder soucht sei G'sellschaft af, 
Und grod, döi daß 'n g'fällt; 
— 
Mei Lebta zamma g'sellt. 
Koh sei, daß Mancher denk'n wörd, 
Der daß dös Ding dau löst: 
J glab', döi Herr'n alli zamm 
Senn lauter Lump'n g'wöst. 
*üüßle Nachrede. 
αα 
— 
——— 
—— 
** 
— 
— 
— — — 
— 
—— 
— —— 
— 
—* 
——— 
—— 
8 
— 
— 
——