— 14
Und rennt gleih? naf in gröißtn Zurn
Sout wöl der Taudt ausg'jeg'n
Sagt: „3 ij fel nix, Diß Ihät ner Cudh
‚Sn Eu’ri Better Leg’n.
Doch den, der mir den Strah Haut gipielt.
Den thou ih nit verklogn,
Den mach’ ti Falt, ju wahr I Ieb,
Day dreb’ ı yaumım fein Kroa’n!“
Und während döi in ihrer Angft
Scho g’glabt hHob'n fie verbrenna.
Hout unjer'nı Nachbar as fein Schlauf
Ra Menicdh nit bringa kenna!
Der Ichläft bis fröih um fieb'na fort
Dig wedt ’n af. jei Schweiter
Und Jacht: „Houft ja um vdira Io
Nerral’n wolln uıei Befter?
Dig reißt er feine Aug'n af
Und fact: „Dow bin ih zfried'n
3 alab der Gasmoh Hout nit ftark
On meiner GÖilod’n a’liet’n!
Dis hob i mein Termin verfahnt
D5s fofı’t mi fufzig Märkla
Und meint Freund, wöi lachen böi,
Wenn ih Humnm in Dd’ drei Herala.
Sr 18 a g’wiß verdunnert wur'n
Dod) wii er zohlt Haut g'hatt,
NMant er, von ganz'n Königreich
5’8 Auasburag di dDimmit’ Stadt.
O