— 129 —
Nau wäscht s' recht saber oh die händ'
Mit Soda und mit Sahfn,
Doch hout nau ihr Geduld a End',
Sie thout die Stöig'n nahf lahfn. —
Ihr Moh liegt af'n Bauch in Bett,
Wöi nauch an Rausch die Mahst'n;
Sei Frau döi schlögt öitz a Duett
Af ihrn Moh sein Fieschkastn.
Hon Ess'n, — zo der Aerbert ah
Hout si der Moh nau gstellt
Es waß jo KRahns wöi blaus döi Swah,
Wöi Ahn a su wos prellt!
Mer hout die feinst'n Seß'l bracht;
Acht Cog thout er nit wank'n,
Er hout ganz korz zo Jed'n g'sagt:
„Na, nal! ih thou schöi dank'n!“ —