— 159
Tellus.
X fraug”, iS die a Summer g'wöft,
Den daj mer Könnt’ dertrog'n ?
Yon den poar Zröpjlen Rög'n day,
Daun 1ärt fi goar nix Jog'n,
Den faft, waß Gott! a Zeista aus,
Und drum außt ab Ia Grb8la raus
Die Sunna Haut jo brennt fır varg,
Daf mer Haut Slaufn Fröigt,
Daß mei Nequator ausglöiht iS
Und daß er ji biz bsigt,
Und daß er nimmer zammahüält,
Dar d’ Erd'at bald von’ nander FÄllt.
17
Die Kra] von Stahbuk und von Krübs
Sem alt zwöt verbrennt,
Und die Polarkraj” ah dervzvmn,
Sur dapı mer {” 3 bröc' In Könnt’,
11nd von Meridian'n 3’ og’,
Day uroun uer uachitens neut hobht.
SXubiter.
Horch, dur, Bulkan, mach” neunt Kraf
Ya rücht'n quutn Eijfunz N
Wit deiner Mechning wer’ L di, —
Dur akt iche, wpopL — dbweiT’it.
SS e1118
Ner niet out meint Lent’ danumt !
Dit Hob'n {? nit verdorb'’n;
DI Er fa fottn Hip’ nit g'madt, —
Diz fon Er Dderfür forg'n,
Und ba den theuern Slatfch a Brand,
Dau thöt e8 no Jet Kechnina nauth.