— 102 —
Und wenn er | eppet jeha mog:
recis um dreia Naumittog.
Öiz b'ftellt? er fieb’n Zeug'n her,
Und fan, der. daß nit buclet wär’;
Er haut fi göb'n ali Möih,
Bis daß er |” fu Haut zammbroacht Höi.
B’ftellt Haut er |’ Hamm 30 ihn in’S Haus, —
Denn [u wo8 mörh funft plaudert aus, —
Und haut 30 feiner Frau nau g’jagt,
Daß glei den Leut’n af wörd g’madt.
„Und horch, £ will Dder’8 fog)n ner,
€3 fumma fieb’n Herr'n her,
Diöi läßt nau in die Stub’n zamm,
Und faaft, £ bin no nit derhamm.
Dis, wöi der Cierft Iumma. thout,
No, denkt die Frau, der Herr fiht gout!
Sie [äßt’n in die Stub’n nau,
Und jagt, er Joll ner warten dau.
Öiz glei [äuf’t {Ho der Ander ob,
NM buckleter, an alter Moh,
Der geiht {u jhmwer die Stöig’n naf,
AS häit’ er hint a Kiftla draf.
Öiz kummt der Dritt’ ind’ Stub'n nei:
Natürli, mouß der ah fu feiz
Dis 18 a OGlojer g’wöft von höi,
Su bucklet al3S wöt alt Di.
No, fagt der Eierft, d53 geiht {Höt!.
Wenn ner döS Ding Iu fort wörd aqsih!