ιια
Oßz einfalt ist er also schlecht
Das er doch niendert gberdet rech
Als wir das haben vor betracht
Wie vnser yeder hab gůt acht
Wie das er wunderzeichen macht
Do mit ʒů strecken vnser sach
Sitmol der bꝛůder nun so gar
Einfaltig ist nit hut vnd har
Vnd mn der gest im anfang iuckt
Als er gen himel wůrd verzuckt
Die weyl er noch andaͤchtig ist
Gleüblich darzů vnd merckt kein list
So ist er vns ein eben man
Das spil mit ijm ʒů fahen an.
Franciscus vischi hatt gůt acht
Wann er ging fchlaffen zů der nacht
So klofft er hybschlich an der wend
Vnd thet der streich ly vil behendt
Vexiert also den armen troffen
Mit seim ob entürlichen klopffen
Vnd warff vil kleiner stein do mit
Desszhalb der brůder anders nit
Vermeint dann das es worlich waͤr
Ein geist lauffend do hin vnd haͤr
Vnd de der tag hariner barch
Vnd er Franciscum vlschi sach
O lieber vatter was hab ich
Minnacht gehoͤrt so wunderlich.
Mit zʒit tren sagt er jnen das
Wie er so frer erschꝛrocken was *
*
A— —
———
—
———
—
—