61
—— — —
Sog'n kan Noma An und renna
oft in ganz'n Haus gleih rum,
Manchi blous as Unterhaltung,
no, dös werd An oft scho z'dumm.
Und a G'ried mouß mer mit ohhäiern,
daß mer Bauchweih kröigt dervoh',
senn ss nau endli draus zon Templ,
schellt ganz g'wieß a Anders oh.
Derf nau wieder 'rum mitlaf'n,
und verthou' sei schöina Zeit;
endli haßt's: der Zins wär z'theuer,
wär'n ner zwa su anzli Leut.
Manchi woll'n a altdeutsch's Zimmer,
anderi no an Salo',
zoal'n oaber woll'n die Wengst'n,
doch verlanga,könna s' scho.
Amoal kummt a su a G'scheidter,
schaut ba mir die Wohnung oh,
und sagt: wenn ih manches änder',
nemmt er s' von Walborgi oh.