u 
Te 
Ho 
an 
IN 
IA 
3 
‚Aij) Hermanni Buschii Pasiphili de laude 
cultuque urbis Lipsensis silva, cui 
titulus Lipsica, feliciter ineipit. 
Silvas, antra, lacus, florentia pascua, fontes 
Frugiferosque agros et Daedala rura situmque, 
Lips formosa, tuum moresque et clara virorum 
Pectora nunc versu facili describere conor. 
Horrida sanguinei spirant qui proelia Martis, 
Europae Troiaeque manus funestaque fratrum 
Funera Thebanos late infamantia campos, 
Qui graviore loqui cupiunt et pangere plectro, 
Larga Medusaei deposcunt flumina saltus 
Aonlique rogant propiorem verticis auram 
Et data Castaliae maior sit copia ripae. 
Tu mihi, tu satis es, sitienti carmine laudes 
Ampleecti, Lips clara, tuas; non culmina Cyrrhae 
Ostendi mihi, non vitreas Permessidis undas 
ı5 Exhaurire peto plenisque recondere buccis 
‘Aiija) Laurea nec bifido decerpta cacumine serta 
Hinc posco mihi, Phoebe, dari: Lips praemia 
Si placeo, sat digna feret, nec munera valde 
Magna moror, tantum precor aversata labores 
Contemnat non illa meos, sed fronte serena 
Haec capiat nostrae dona officiosa Camenae. 
Quae si laeta meum votum fortuna sequetur, 
Laetitia plenus caput inter nubila condam 
Et cedam nullis hoc fisus honore poetis. 
Sed me tempus erat jam de dote uberis arvı 
n 
nobis,