Von der meuslh
fle ynn adam verlorn / aus welchem sie waren
gterrn Als er so gros sichtumb erkant / vnnd
keynen artzt noch helffer fand / dacht er an sein⸗
F lieb / vñ wie seyn wort warhafftig blieb
Sprach sch wiel barmhertzikeyt ihon / fuͤr
die welt geben meinen sohn / das er jhr artzt vñ
——— gesunt mach vnd benedey Er
schwur eiñ eyd dem abraham / auch dem dauid
von seynem stam̃ / verhiesch yhn tzu geben den
sohn / vnd durch jhn der welt huͤlffe thun Er
thets auch den prophetẽ kund / vñ breytets aus
durch jhren mund / da von koͤnig vñ frome lent
sein warteten vor langer zeyt Obfie wol wie
yhr hertz begert / des leyblich nicht worden ge
wert / doch hetten sie jm̃ glawben trost / das sie
solten werden erlost: Da aber kam die rechte
zeyt / von welcher jacob prophetzeyt / as er jhm
eyne junckffraw aus / eym mann vertrewt von
dauids hauß Iñ der wirckt er mit seineꝛ kꝛaft
schuf / vom blut jhrer jũckfranschaft / dʒ reyn vñ
benedeite kindt / . dem mañ gnad vñ warheit
fyndt Ochriste benedeyte frucht / entpfangen
jñ keuscheit vnd zucht / gebenedey vñ mach vns
ffrey / sey vnser heyl trost vnnd ertztney Amen
Leb sey
.
n⸗
goᷣ
a
er