219 — 
Sollt's Mancher öiz ner seha dös, 
Der über's alt' haut g'lacht, 
Möcht' wiss'n, wöi's'n g'fall'n thöt', 
Möcht' häiern, wos er sagt. 
Es hob'n si scho röcht viel Leut' 
In's alt' goar nimmer traut; 
Lang haut mer von an neua g'red't, 
Haut doch ka Mensch kans baut. 
diz ober hob'mer wärli ans! 
Und kumma S' ner bald rei, 
J waß, daß's Ihna g'fall'n wörd, 
Nau geih' i ah mit nei, 
Wenn mir ner nit no sunst wos Neu's 
Vielleicht no seha bald. 
J freu' mi niet, i förcht mi niet, 
J will's derwart'n halt, — 
Dau z'reiß' i mir öiz vur der Zeit 
Mei Hiern weiter niet, — 
Dös Löid, des nau mei Nachber singt 
Herr Vetter, sing' i miet. 
diz ober denk' i doch asu, 
Hiz könnt' i ferti sei; 
Mir fällt von derer ganz'n G'schicht 
Nix Wichtis meih'r ei. 
J häier' wuhl no allerhand 
Derziehl'n alli Tog', 
Dös is mer ober Alles z'kla, 
Als daß i's schreib'n mog. 
Und also is's öiz g'noug awal, 
Dös Blot is ah scho vul: 
herr Vetter, nehma S' mit verlöib 
Und löb'n S' g'sund und wuhl! 
—— — 
— 
——— 
—— 
— 
———— 
75 
— 
— 
3 
— 
—— 
* 
M 
— 
53 — 
—— 
* 
—7 
— 
— 
2 
F 
5 
— 
* 
5*— 
* 
7 
*