81 —
„Haut Er denn fu a Kiet’n?“ — Hans!
Su fchreia drin die Bauern,
Geih’ rei und trink dei Böier aus,
Dis thout jo ganz verfauern! —
Seid’ Auer naus und Hull’ ern rei,
€3 wörd afı: glei zwölfa fei;
Yacht, dab uer weiterkummea !
Der Bauer jagt: Diz monß I nei,
Dit göh'n fho kan Fried'n;
Sie geunga bald, nau fönnua mer
Scho meih’r drüber ried’n.
3 mwaß fa And’'rer nix dervoh;
Shan kenn’ ı al8 an brav'n Moh.
Dramnm aöcht” 1’8 Sn veralimua.
Der Goldjhamied denkt: Den Halt’ i feit,
Die Andern Fönna lafınz
3 joll mi a pvar Güldn Koft’n
Des Frefin und des Safın, —1
Dis bringt dii Kiet’n wider et.
„Du, BWierth, bring’ zwon Botell’n Wei
Und ab a fchweines Brötla!
Er, Iöiber Moh, IS Heunt mei Saft, —
63 iS mei Nomestog:
Des Boier weckt! Siz hummt a Wei!
Sa, jicht Er, wii I 1og”,
Er glabt’38 niet, wos it aff Ihn Halt’, ...
Yo, ummt der Wei und S Brötla bald?
ShOr laßt Yun ober wart’u !“
Die andern Bauern genga fort,
Dit zwöi fenn ganz allah, —
Und Siz geiht’s über ’3S Brötla her
Und übern Wei hakt ad:
Mei Bauer faft als wii a Kouh
Und Örbett ’8 Brötln nei derzou, —
(3 i8 a Freud ohzTög'n.