3
Er reit't an Schimm' prächti schöi,
Su schöi mer'n wünsch'n könnt',
Giz speist a dentscher Först ba ihn,
Den macht er'n zon Präsent.
In Först'n haut der Schimm'! g'frent:
Er haut scho schöini Pfer,
Dös ober haut er selber g'sagt,
Su haut er kan, wöi der.
Der Schimm'l kummt ah glückli raus
Su gout mer's wünsch'n koh,
Und kummt ah glei in Först'nstol
Watürli ub'n oh.
Der Först kummt hamm und reit't des Pfer
Banah zwa Janh'r gout;
Aff ahmaul — wos, dös waß i niet,
Wos öiz der Schimm'k thout; —
Und korz, der Först git glei Befehl,
Und su a Herr hält Wort, —
Daß er in Schimm'l nimmer reit't,
Und also mouß er fort.
Wos waß der Schimm'l, wöi ihn g'schicht
Döi Gnad haut öiz an End.
GHiz haut 'n scho a Oberst kröigt
Von Först'n zon Präsent.
Den haut scho mancher in der —Still
Um den schöin Schimm'l g'neid
Dös ober schert in Mberst nix,
Er haut 'n halt und reif't.
Aff amaul mouß der Oberst fort
In's Feld. der Schimm'l aab: