15 
Doch, wenn er mant, daß's drin mouß sei, 
Su lauß er'n G'sell'n her; 
Denn i allah bring's nit dau rei, 
Döi Thür, döi is goar schwer. 
Wos will der Apotheiker thou? 
Er mouß halt naus mit göih. 
Dau sicht er aff der Stubathür 
Des ganz Reecept dort stöih. 
„Diz ober, häiert, sazt mer ner: 
Wöi kummt's denn aff die Thür?“ 
Der Docter haut's halt g'schrieb'n su, 
Dau koh i nix derfür. 
Ddiz horch er, fraug' er nimmer lang, 
Mach' er die Woar ner zamm, 
Und sog' er glei, wos kost'n thout, 
So kumm' i wider hamm. 
Hob' denkt, wenn er döi Woar asu 
Scho ferti hob'n thöt'; 
Denn, wenn i lang draf wart'n mouß, 
Su kumm' i eppet z'spöt. 
diz haut mer's halt g'schwink ferti g'macht. 
Wou thout mer s' hi, döäi Woar? 
Mer thout s' halt in a Schacht'l nei, 
Sunst brechet er s' ja goar. 
Und haut su herrli g'holf'n nau; 
Denn, wöi i g'häiert hob', 
Su lebt die Frau aff d' heunti Stund 
No frisch und g'sund, Gott Lob! — 
Dau sicht mer, wos a kronka Frau 
Für Lärma mach'n koh; 
Wall sunst ka G'schöpf su zärtli is, 
Su sorgsam, wöi a Moh. 
— — 
— 
— 
* 
— 
— * 
— 
— 
— 
—— — 
— 
5 
———— 
— 
— 7 
— 
— 
— 
———— 
— 
— 
—ãs 
— 
—— 
— — 
——3 
— 
* 
— 
* 
** 
— 
— 
5