165 
Die Frau. 
Horch', dös mit'n Scheid'n 
Stünd' mer doch su ganz nit oh: 
Su zou g'wieß'n Zeit'n 
Braucht mer doch an Moh. 
Der Mann. 
Su an Sünd'ndeck'l 
Machest' g'wieß aß mir no draus? 
Du bist mir an Eck'l! 
Marsch! glei aß'n Baus! 
Die Frau und die Magd. 
—5 F J 
We i a Mad, wöi du bist, g'wös'n 
A häit'g'wieß su viel' Döinst' kröigt höid 
— 
Die Magd. 
Dau man' i, dös wär' schöiner g'wös'n, 
Sie häit'n an g'hat oder zwöi. 
Die Münzverrufung. 
Der Manni. 
— 
De kummt mei Frau hamm mit an G'schra, 
Nund sagt: Oiz horch' ner, Moh! 
Dös is a Lärma in der Stadt, 
Mer schlöckt des Göld heunt ohl!