16
Und naucn Eff’n Mpöilt’s gqoar nit. “*
Denn e8 haut er wdi fie Fan Fried.
Drum fagt’8: „Daß d’heunt fa Priedi [ößt,
Du bift jo in der Käring g'wößt.
Denn bis mer allzıwa fertih fenn
Werd’s dreia g’wiß. Wos fchad’t’8 der denn ?“
nnRNo ja! ’8 ig Nöcht! So fchi” dih ner,
Ih richt a wail mei Bfeifn her,
Und Fiehr mein Frack und Hufn aus,
So fumu’ mer endlih afın Haus. “*
vnDeiz din {IH fertih!““ fagt der Mob,
Sie fihtn von der Seit’n od. —
Bleit nod a wail vurn Spbig’l ftdih,
Und denkt: Er ficht Halt doch recht fehdi!
unBift nont fertih?"" haut er g'fagt,
Und Haut’ von hint und vorn betracht,
Nau fagt er: „„Noh, wos i8 denn fu?
Deiz fteihft zwon Stund vurn Spbig'l du!“
„nDie gülda Kiekn, die fchöl Hab’m,
Dis Schoaltouch, und dSi fchdina Schab'm.
Und nau ddi fchlechtn Auernring,
Dil daß af alli Tog fenn zg'ring
„NohH!“ fagt die Frau: „Ih din ner franbh,
Daß d’dis bemerkt hauft diz noh dau,
Dau möißn meint theuern nei,
Xb macb’s a fü vöcht felt’n eib."