— 11 —
Ner dis mouß ih biz doch noh fog'n,
Denn gleid nauch dreien {ho
Iß der Ortsrichter fertih g’wößt,
Und fteigt in Ochf’n oh.
Er höft {id wuhl nit lang dau af
Trinft an Kafeh ner dort
Er haut an weit’n .Wög no ham,
Drum wik er ab bafd fort.
Deiz fraugt der Wirth: „ES if jo doch
Der Görg’t wieder frei?“ ; |
unWer? Wosz2““ fagt der Ortsrichter draf —
unWos bild’n fie fihH eih?
Der werd mei leta nimmer frei,
Denn der fit ddgmoal feft;
Woi Fkenn’es dent’un — daß mer don
Su fort rumftreina [äßt. “#2
„Daß ih din Tropfn ganz g'nan fenn
Dis wiff’ns.“ Sagt der Wirth. -
„Er woar jo heunt fcho bei mer dan
Und haut a Wurfchft verziehrt,
Mit iHnen iß er runter g’foahrn,
Ds Könnt er doch nit waug'n,
Er haut no ertra zou mer g’fagt,
Xh foßl-ner ihnen frauag’n.“
„„Deiz f(OHweig’ns mit den dumma G’ried,
€ haut halt ihnen tramt —
Sb bob mih: mit den aldern SG’ fhwäg
A fü fho g’ndug verfamt."#
Haut draf der. Herr Ortsrichter g’fagt,
Und iß zon Stoffl naus,
Der haut fho g’wart, — und der. fteigt ei
Deiz geihts dau ah ftabaus.