—27 — 
Epistel an FX. 
Neulih woar ih af'm Lendla, 
Kummt dau g'foahr'n her a Mendla 
In an Wog'n ganz von Glos, 
Und vo den sagt mei Fra Bos: 
Der haut Göld, mer koh's nit ziehl'n, 
Spöig'l haut er von dreiß'g Il'n, 
Wies'n, Accker, Fischtach, G'flüg'l, 
Uns wos G'scheidts in Stollatieg'l, 
Und die allerbest'n Wei, 
Soll der Moh nit glücklib sei? — 
Na, sog ih, 's is alles Dampf, 
Denn er haut in Mog'nkrampf. 
Bin ih g'sund nau schmeckt mer 's Ess'n, 
Und des Böir werd nit vergess'n; 
Bin ih kronk, wos hilft's dernau, 
Daß sen die Dukoat'n dau? 
Und wos thou ih mit an Mog'n, 
Wenn er koh ka Flahsch vertrog'n? 
Gett mer weck mit euern Batz'n, 
Döi ih möcht nit zammakratz'n, 
Denn es bleit oft droh a Blout, 
Wenn mer's noh su putz'n thout. 
Is doch nit su goar viel näithi 
In der närrsch'n Weltkamäidi, 
Is dei Brustflöck (ih mahn 's Gwiss'n)