Volltext: Johann Wolfgang Weikert's ausgewählte Gedichte in Nürnberger Mundart

- 191 
Sie (eiht ah SG5ld af Pfänder aus, 
If Dufn, Ring’ und Uhren; 
Wer dera in die Klaupern füllt, 
Der iS, meinad! verhur'n, 
S$ hob’ amaul mei Rrou verjeßt, — 
508 dE3 Haut Koft’t! und aff die Lekt 
Haut’s doch mei Frau Dderfoahr'n. 
39 Tochter, die Proferpina, 
DEöi geiht eS goar nix oh: 
Dit Hot bodivaarm drunt in der Höll, 
Sur {chivoarz als wii ihr Moh; 
Denn manchmaul bad’t je fi in Styx, 
Drum ficht |, als menn | mit Stief lwichs 
Mär’ überzuaht wur'a. 
Sie thout derbei a fir a Dart 
Wil Hug Ibröih verfafn; 
9 jeder Taudter, der daß kummt, 
Der uouß a Glos vul fafız 
Ba Manch’n will | wuhHl nit röcht noh, 
3’maul wer fa Wafjer trinfn oh, — 
Dii thenna unit fchlecht worina. 
Trinkt Mırer von der Bröih a Glos, 
Vergikt er Alles zamm, 
Sei Frau, die Kinder, korz a guut, 
Er denkt goar nimmer Hamm; 
Des Zohl’n, das vergikt er ab: 
X Sotter jhmlüret” Stah a Bah, 
Gr iS fan Kreuzer Ichuldi. 
Mer foh düi Bröih Diz Kberol 
Sn all’ı QLsd’n0 kafn, 
Die Leut’, düi jenn ganz wöitht draf, 
Sie thenna |] manßweis fafn; 
Sur uns wär’ fu a Gfö8la gout: 
Wenn dau der Gafchtog hımma thout, 
Veraefiet” mer doch ’8 Zohl’n.
	        
Waiting...

Nutzerhinweis

Sehr geehrte Benutzerin, sehr geehrter Benutzer,

aufgrund der aktuellen Entwicklungen in der Webtechnologie, die im Goobi viewer verwendet wird, unterstützt die Software den von Ihnen verwendeten Browser nicht mehr.

Bitte benutzen Sie einen der folgenden Browser, um diese Seite korrekt darstellen zu können.

Vielen Dank für Ihr Verständnis.