171
Des Foukvolkf, dis pafıiert 10,
Dis thout zur Mauth 09406ih;
Allah bau RKeitern, dau ftraft’s$ oh:
3 bleit Ina @auk nit {t5ih,
Dit tramp' In ram, Döt preil’n vaus,
Die Reiter Humma nit miet aus,
Dein faner foh nit reit’n.
Der Haptıno fHoucht und fagt: I will
Doch glei des TeuflS fei,
Wenn dis von End' an Sput nit git
Mit dern Reiterei!
So halt’'t doch euri Qvuder vH
Und bleibt in Glied! — wer Zeuf’f Koh
Ba eıtch dau fommadöt’rn !
8 ungeheurer dier Moh
Sißt off au Feß’n-Oaul,
Wii a Kameel, und alli zwöi,
Dis ficht mer, heufn 8 Danl;
Er haut die Fanna in der HÄNd,
Diz un a Fannajumker Fönunt’
Die aanz Welt lached mach'u.
Der Junker reit’t z0u Haptınvo hie
Und fagt: Sie excujditn,
Mouß € deun in der Aktion
Mein Saul allans veqbi'rn ?
Natürli! fagt der Haptnın draf,
3 feßt ft g’wieß Hint’ Uner nof
lud thout fer Qonder a'lenFPu?
Meintwög un! brummt der Yunker; doch
Wöl 3 dös mit der Famuna ?
Mouß ı döi eppet Halkt’n nf,
Dii feg'n-[chwern Stanga ?
Yeatürli! jagt der Offizier;
Wöi kununt Er mit den Ö’ricd mir vür;
Sr i3 jo Fannuajunker.