153
Dan fumunt’'au grod vie Kak In Wiüg;
Er, vuler Baufet u0,
Qangt derer ah an Nipp'njtanB, —
Dt jpriugt zn Stärfa 100;
Des Stärla hHupit zv feiner Mies,
Sicht {oh und fagt: Du hHauft alı g’wieß
Ko Hai Braud ivoS verrauth ur?
/ Die glückliche Verlegenheit.
Zu varımı Pfarrer aff’n. Land
Z.Hout’8 day und dort no göh'n,
Weng Cinvahun, oder Kinder g'’Nvug,
Es is Qumpalöb'n;
Dany 18 a jeder Handiverfsnwbh,
War Gott in Sinn’, befier droh.
X Groaf Haut in au Köürchadung
Mr jott’n Pfarrer g'hat,
an brav'n und an g'lehrt’u Moh,
(Er tanget' in die Stadt;
Der Groaf I$ geizi, denkt nit droh
Öüb ah tiert Biarrer 5b’ foh.
Diz ftörbt der @rvaf, -— Die Grüäfi will
Doch uaucdyn YNecht'n Jög' u;
Sie vaft aff irn Dörfern vum, --
Dis kununmt den Pfarrer g’fög'n.
X Daft’ diz um a Zoulvag oh,
Sit jaat er. — Wer verdenkt’8 den Muh?
Und wörkfi Hmmt die Gräfi od
Mund fteigt hun Schloß glei aus;
Die Pfarreri börft’t ihı'n Dioh
Xp uk und D’ Huf’ aus;