— 102 —
S joget': Horch, mei Jupiter
®oar z’gern möcht” 1 wiffn,
Wöift” fichft, wennft" in die Kammer geihft
1lnd tHouft dei Juno Hiyn;
S waß, Er wörd’3 nit gern fhou,
Allah Sie lauf’na fa Koubh,
Er mounß, er haut jo a’ichwur'n.
Cr thout gear ronr, der, mit fehnt Stoat,
Cr läßt'n Nenumeds jüg'n,
Den g’itidtn RNuk, den Federhuut
Und uau den guldiin Diah,
Dil koftbern Ring’, dit Id'Mitalh
Und Perla, fanftgrauß, — ddi allalh
Semt werth viel Milliona.
Ach, Kund’'L, fagt die Semele,
S danf’ für ihı'n Nauth!
Dis wenn i ner {ho lang Häit’ gwüßt,
Daß der fu Sach'ır Haut!
Döt King’, dbei Perla femn jho mei,
Wart’, Döib, I will der geizt fei! —
Day, Rund'I, haut ” an Awölfer.
„X dank fQ5i, Iumpfer Semele!
Sie wern or mi denn,
Der Iupiter thout Jhn'n g wieß
Mn Ohgedenfn jdhenkn;
Mer jagt, fei Qöib i3 glöihed hab
AltahH Sie jenn fcho nit fu zaß,
Sie wer’n’8 io derionahr'n.“
Und fir graticht |” fort. Die Semele
son fam bie Nacht derwart'n;
napp i3 der VBoter ap’n Hans,
Su paßt |” fcho hint in Gart'n,
Und dort fiudöi’rt | ihr Roll’n ei,
Denn mit an Gott, dan mou mer fei
Sanz aumuma Berg rumbumma.