135 
n aus. 
S halt 
serstenna. 
Diz scheint's mer, is schöi g'noug, 
Denn si fängt's Laf'n oh, 
Rennt aff'n Tiesch dau rum, 
—A 
Grod hob' i denkt ba mir, 
„Wöi weit wörd s' heunt no kumma“, 
Dau häier i on mein Auhr 
A sand'ra Muck'n summa. 
er. 
Döi flöigt ah aff'n Tiesch, 
Rennt hinter dera drei, 
Lang haut si s' nit derwischt, 
Doch endli hult si s' ei; 
Und wöi si s' g'hatt'n haut, 
Dau thout s' an Kratzfouß schneid'n, 
A 
Könnt' s' um ihr' Kunst beneid'n. 
diz hob' i freili g'merkt. 
Warum se si haut putzt 
Und immer mit an Aug 
Haut hie zon Fenster gutzt: 
Si haut'n g'söng löngst, 
Wöi er dau drauß' is g'flug'n, 
D'rum haut se si versteckt, — 
Diz, Mich'l, konst mi souch'n! 
A Frauazimmer, horch, 
Soll's ner a Muck'n sei, 
—— 
— 0 
—— 
—— 
8 
——