20 
Sie sög'n ah wöi Künstler aus, 
Doch kenna s' nit deutsch ried'n, 
Wenn Aner su an Reiter häiert. 
No, der is ganz g'wieß zifried'n 
Wuhlthäitikeit is su a Pfer, 
Dös wörd' ah gern g'riet'n, 
Git Ani, laf'n's ganz Jauh'r rum 
Für Anderi aff's Bitt'n. 
Doch selber langa s' nit in Sok, 
Kummt's nit in Zeiting nei. 
J mam, daß dbi nit theuer is, 
Döi Oart vo Reiterei. 
Röcht schöini Reiter, dös senn döi, 
Döi Alles besser wiss'n; 
Kaffst wos um d' Hälft', wos sunst'ns kost, 
Nau sog'n s', du bist b'schiss'n. 
Ner grod dös Ah, dös sog'n s' nit, 
Daß selber Föhler mach'n; 
An sett'n Reiter wenn i siech, 
Nau mouß i scho glei lach'n. 
An alter Moh, dös häiert mer oft, 
Der nehmt a junga Fra, 
Er wörd' nau selber wider jung, 
D'rauf schwürt er Stah a Bah.